بررسی بازی The Last of Us | معرفی بازی آخرین ما در PS4

دارندگان پی اس فور پس از خرید کنسول خود به دنبال نصب بهترین بازی پی اس فور می باشند. از طرفی به دلیل قیمت بالای نصب بازی ها و داستانی بودن آن ها که ممکن است به اتمام رساندن آن مدتی به طول بیانجامد ، پس بهتر است ابتدا با بازی آشنا شده و بدانید قرار است چه موضوعی را بازی کنید . و سپس اقدام به خرید آن نمایید. 

قابل ذکر است که از ویژگی‌های خاص تمام مدل‌های پلی استیشن ۴ تنوع زیاد بازی‌ها و کیفیت بالای بازی‌های آن می‌باشد. . که در بین بازی‌های ویدیویی بسیار خاص و زبانزد هستند. بازی های با کسفیت بالا ، داستان های قوی و دنباله دار و فضای سه بعدی با کیفیت هر بازی موجب می شود گیمر خیلی خوب با آن ارتباط گرفته و خود را جای شخصیت اول بازی حس کند.

در این مقاله بنا دارم بای پر طرفدار آخرین ما را کامل بررسی کنیم تا در صورت علاقمندی بتوانید آن را خریداری و از بازی با آن لذت ببرید.

توصیف اینکه The Last of Us طلاست و یکی از بی‌نقص‌ترین بازی‌های تاریخ به حساب می‌آید بیهوده‌ترین کار ممکن است. شاید به راحتی بشود این بازی را بهترین بازی تاریخ ناتی داگ خواند و اگر یک لیست ده تایی از بهترین بازی‌های تاریخ وجود داشته باشد، به راحتی بشود نام بازی را در آن قرار داد. پس در ادامه قرار نیست از شکوه و بی‌نظیر بودن The Last of Us برایتان بگوییم (گرچه به ناچار باید هر از گاهی تونلی به گذشته بزنیم و زیباییش را ستایش کنیم) و متن پیش روی شما بیانگر تفاوت‌ها و ارزش ایجاد شده توسط نسخه ریمیک بازی است که با قیمت ۷۰ دلار به فروش می‌رسد. بگذارید با همین جمله آخر شروع کنیم، از کلمه ریمیک و برچسب قیمت ۷۰ دلاری.

The Last of Us Part 1 Remake

• امتیاز کاربران
  8.4/
• امتیاز متاکریتیک 88

• پلتفرم‌ها پلی استیشن 5
• ناشر بازی Sony Interactive Entertainment
• سازنده ناتی داگ
• درجه سنی بازی مناسب برای بزرگسالان

 

 

 

 

 

 

 

از اوایل دهه گذشته میلادی، بازی‌سازها که حالا به تکنولوژی‌های جدید و بهتری مسلط شده بودند، تصمیم گرفتند ساخته‌های دهه‌های پیشین خود را بازآفرینی کنند. بعضی به یک ارتقای رزولوشنی اکتفا کردند، بعضی آمدند و بازی‌ها را به لحاظ گرافیکی کمی نوسازی کردند و برخی دیگر هم بازی قدیمی را از نو کوبیدند و چیز جدیدی ساختند. از همان دوران بود که واژه‌های ریمستر، ریبوت و ریمیک بیشتر شنیده شدند. در زمینه موسیقی و فیلم شاید این واژه‌ها بیشتر شنیده شده بود اما در دنیای گیم این واژه‌ها معنای دقیقی پیدا نکرده بودند. راستش هنوز هم طیف معنایی دقیقی ندارند.

بازی The Last of Us یک بار در سال ۲۰۱۳ برای پلی استیشن ۳ عرضه شد، یک بار دیگر برای پلی استیشن ۴ در سال ۲۰۱۴ ریمستر شد (با تغییرات اندک گرافیکی) و حالا در سال ۲۰۲۲ هم به بیان ناتی داگ و سونی ریمیک شده (با تغییرات بسیار زیاد گرافیکی و بسیار اندک روی مکانیک‌های گیم‌پلی).

نسخه‌ی جدید از The Last of Us که هم‌اکنون در برابر ماست نه یک ریمستر ساده به حساب می‌آید و نه آنقدر تغییرات داشته که به راحتی به آن بگوییم ریمیک. اما توسعه‌دهندگان بازی که مسلما ماه‌ها زمان روی آن گذاشته‌اند معتقدند تغییرات ایجاده شده به حدی است که باید آن را ریمیک خواند. پس سونی هم به عنوان ناشر این حرف را می‌پذیرد و در نهایت بازی تحت عنوان ریمیک به بازار عرضه می‌شود.

اما باید کمی عمیق‌تر روی جزئیات تغییرات صحبت کنیم. زمانی که نسخه دوم The Last of Us عرضه شد، جلوه‌های بصری بی‌بدیلی را روی کنسول پا به سن گذاشته پلی استیشن ۴ به نمایش گذاشت که توقع را از بازی بعدی ناتی داگ روی سخت افزار کشف نشده پلی استیشن ۵ به شدت تقویت کرد. اما قدم اول ناتی داگ این بود که نسخه اول بازی را هم به اندازه نسخه دوم زیبا و سحرکننده سازد. موفق است. ناتی داگ در این امر موفق است و هیچ تردیدی در آن نیست. این یک بررسی فنی نیست و من هم دانش لازم را ندارم که راجع به تک تک تغییرات صحبت کنم اما از نگاه یک مخاطب حرفه‌ای که ثانیه به ثانیه The Last of Us‌ را زندگی کرده، می‌گویم که بازی از آنچه که بود پله‌ها تماشایی‌تر شده و ادعای مهندسین و نخبه‌های ناتی داگ در مورد زحمت زیادی که روی ریمیک کشیده‌اند بی‌راه نیست. اما مسئله اینجاست که ما عادت کرده‌ایم وقتی نام ریمیک را می‌شنویم انتظار تغییرات شگرف و بنیادین داشته باشیم (البته اعتراف می‌کنم هر تغییر بنیادین روی نسخه اصلی The Last of Us من را می‌ترساند. چرا باید به چنین مجموعه کامل و بی‌نقصی دست زد؟!) و این بازی ۷۰ دلاری هیچ شباهتی به ریمیک‌های رایج امروزی ندارد.

ریمیک در پس ذهن من با بازی‌هایی مثل Resident Evil 2 یا Shadow of the Colossus ثبت شده. یا نمونه متاخرتر ریمیک Final Fantasy 7. شاید به عنوان یک طرفدار قدیمی هر کدام از این بازی‌ها بخواهید راجع به خوب یا بد بودن ریمیک‌ها سخنی داشته باشید ولی اصلا بحث من این نیست. حرف سر حجم تغییراتی است که ایجاد می‌شود تا یک برچسب قیمت کامل روی بازی جدید گذاشته شود. در ادامه بیشتر از بازی خواهم گفت اما نسخه ۲۰۲۲ بازی The Last of Us با قیمت ۷۰ دلاری یک حرکت دلسرد کننده از سوی ناشر بازی است که احتمالا بعد از مواجهه با آن به خودتان می‌گویید «اینا هم ما رو گیر آوردنا!».

یکی دیگر از چیزهای مهمی که در این نسخه ریمیک تغییر اساسی داشته و برای کسی که بارهای نسخه اصلی و ریمستر را بازی کرده ملموس است، تغییر احساسات در چهره‌هاست، به خصوص چهره جول. جول اساسا ساخته شده تا نماد رنج‌دیدگی باشد و در Part II نمایش بی‌بدیلی از او در راستای همین هدف دیدیم. جول دختر خودش را از دست داده و در یک سفر طولانی ارتباطی عاطفی با کسی برقرار می‌کند که برایش یادآور دختر خودش است. برایش خون به پا می‌کند و قسم می‌خورد که اگر یک بار دیگر این مسیر جلوی پایش قرار بگیرد باز هم همان تصمیم‌ها را می‌گیرد. ما همه این‌ها را در قسمت دوم دیدیم و دوباره داریم قسمت اول را بازی می‌کنیم.

یک مقایسه ساده از چهره جول در نسخه ریمیک و ریمستر می‌تواند حرفم را به شما ثابت کند. این هم در همان راستاست که نسخه اول و دوم بیشترین ارتباط و همسو بودن را با یکدیگر داشته باشند. جول رنج‌دیده ما از روزی که دخترش جلوی چشمانش کشته شده ساعتش را از دستش در نیاورده، پس واضح است که او هیچگاه با از دست دادن سارا کنار نیامده و غم او بخشی از وجودش است. همین غم است که جول را تبدیل به شروری جنایتکار می‌کند ولی باز هم نمی‌توانید حق را به او ندهید. او دیگر نمی‌خواهد از دست بدهد…

ابعاد مختلف ریمیک را که بررسی کنیم متوجه می‌شویم این ۷۰ دلار واقعا هزینه گزافی است ولی اگر دفعه اولی است که می‌خواهید با داستان جول و الی همراه شوید، اصلا نباید درنگ کنید. با یکی از بهترین و زیباترین بازی‌های تاریخ طرف هستید که حالا با بالاترین کیفیت روی پلی استیشن ۵ قابل بازی است. دست بجنبانید.

بازی The Last of Us Part 1 Remake با نسخه فیزیکی پلی‌استیشن ۵ که سازنده بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.

خلاصه بگم که…

آنچه در The Last of Us Part 1 Remake تجربه می‌کنید به لحاظ روایت، داستان کاملا دست نخورده است. در اصل، بازی آنقدر در این بخش قوی بوده که اصلا نیازی به تغییر در خود نمی‌بیند. چیزی که در بازی‌های ویدیویی با گذر زمان دچار فرسودگی می‌شود گیم‌پلی است که تا حد قابل قبولی بهبود یافته، جایگزین‌هایی برایش پیدا شده یا جایگزین‌هایی برایش پیدا شده. اما دلیل اصلی وجود این بازی، بحث نوسازی گرافیکی است. پیشرفت تکنولوژی کاری می‌کند که بازی‌های خوش گرافیک چند سال پیش هم حتی حالا ضعیف جلوه کنند و این ریمیک فوق‌العاده، نسخه اول شاهکار ناتی داگ را به اندازه نسخه دومش زیبا ساخته و تجربه دوباره‌اش به نظر من برای همه طرفداران بازی واجب است.

می‌خرمش…

داشتن این بازی در یک کلکسیون بازی‌های پلی استیشن واجب است. تجربه آن برای هر کسی که پلی‌استیشن دارد هم واجب است. شاید سال ۲۰۱۳ نسخه اصلی را بازی کرده‌اید و فرصت به تجربه دوباره آن نرسیده؛ پس برای شما هم خرید این بازی واجب است. بازی آنقدر جلا خورده که از لحظه لحظه‌اش به مانند یک بازی نسل جدید لذت ببرید و دوباره با جول و الی به یک سفر بی‌نظیر قدم بگذارید.

نمی‌خرمش…

این بازی بی‌جهت این اندازه گران است. هر چقدر هم که روی آن کار شده باشد، واضح است که در حال تجربه همان بازی سال ۲۰۱۳ هستیم. ۷۰ دلار برای یک بازی که تمام و کمال از نو ساخته نشده، بلکه جلوه‌های گرافیکی آن جهشی بزرگ را تجربه کرده‌اند رقم بالایی است و شاید دلیل محکمی باشد که چرا کسی نخواهد بابت این بازی پولی بدهد.